της Εύης Βουλγαράκη και του Δημήτρη Πισίνα
Ταινίες φυλακών, σκληρές, αρρενωπές, συγκινούν βαθιά το κοινό και προκαλούν πάντα το ενδιαφέρον. Το ίδιο και τα σενάρια, συχνά μυθιστορήματα, ή μαρτυρίες και πρωτοπρόσωπες αφηγήσεις των ίδιων των δραστών ή τριτοπρόσωπες βιογραφίες διάσημων κακοποιών και άλλων που κατέληξαν σε μια ηλεκτρική καρέκλα, δίκαια ή άδικα, είναι κείμενα που εξάπτουν και διεγείρουν τη φαντασία. Έχοντας συνηθίσει σε τέτοια αμερικανικά κυρίως προϊόντα, και τη χολυγουντιανή εκδοχή τους όπως το Εξπρές του Μεσονυχτίου ή το Αλκατράζ, για να αναφέρω μόνο δύο περιώνυμες ταινίες, ξαφνιαζόμαστε ιδιαίτερα όταν πέφτει στα χέρια μας ένα τέτοιο βιβλίο Έλληνα συγγραφέα. Ιδίως αν έρχεται ως ένα οργανωμένο χειρόγραφο προς έκδοση.
Γράφει για να «σώσει την ψυχή του» σε μια πολύ ενδιαφέρουσα δημόσια εξομολόγηση που σπανίως κρύβει λόγια, ενώ συχνά φανερώνει και ονόματα. Η παραμύθα, το νταλαβέρι, η Τουρκία, η Ινδία, η Ολλανδία ως σταθμοί χρήσης και διακίνησης, η είσοδος στο χώρο της παρανομίας, ο βαρύς ήχος της χειροπέδας και ακολούθως οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι, οι δικαστές, οι ψυχίατροι, οι συγκρατούμενοι, οι επισκέτες, οι ρουφιάνοι, η μάνα, η κοινωνία… περνούν μέσα από τις σελίδες του με ξεχωριστή αμεσότητα και ζωντάνια. Και συνάμα οι σκέψεις που παίρνουν τη μορφή επινοήσεων, τεχνασμάτων, ψευδαισθήσεων, τύψεων και καμιά φορά μιας ιδιαίτερα κριτικής εγρήγορσης, δένουν την αφήγηση σε μια ιστορία με συνοχή και σκοπό. Όχι τόσο για τα βάσανα που πέρασε, όχι τόσο για το ενδιαφέρον του υποκόσμου και την έλξη που γεννά το κακό, όσο για τη δύναμη του ήρωα να μην καταβληθεί αλλά να χαράξει μια αυτόνομη δική του πορεία, το χειρόγραφο του Δημήτρη Ελεύθερου, μας συγκίνησε εξαρχής βαθύτατα.
Τον έχουν για πάντα σημαδέψει οι μεταλλικοί ήχοι και οι κραυγές της φυλακής, η οσμή, τα βασανιστήρια, η απελπισία και οι θάνατοι γύρω του. Ο ίδιος άγγιξε επανειλημμένα το κατώφλι του θανάτου. Στο βιβλίο του μιλάει ανοιχτά – και συχνά με ονόματα– για τον κόσμο της πρέζας, το σωφρονιστικό σύστημα, τις Δ.Φ. Κορυδαλλού, για φύλακες και ψυχιάτρους βασανιστές, για την υποκρισία της κοινωνίας.
Ο Δημήτρης Ελεύθερος γράφει με την τριπλή ιδιότητά του ως χρήστη (και εμπόρου) ναρκωτικών, ως βαρυποινίτη που πέρασε σχεδόν όλη την ενήλικη ζωή του στα περισσότερα σωφρονιστικά καταστήματα της χώρας, και ως ανθρώπου που αποφάσισε ν’ αλλάξει ζωή και μετά από τόσων χρόνων αλόγιστη χρήση ηρωίνης και κόκας είναι πια δέκα χρόνια «καθαρός».
Ο Δημήτρης είναι πια ελεύθερος! Ο Δημήτρης ξανακέρδισε την αληθινή του ταυτότητα. Έδειξε το πρόσωπό του, μοιράστηκε το όνομά του. Γίναμε φίλοι.
Μίλησε σε σχολεία και γνώρισε στα παιδιά, που τον λάτρεψαν μέσα σε λίγη ώρα, πολύ περισσότερα από όσα θα μπορούσαν να τους μεταφέρουν οι δάσκαλοί τους με τα λόγια τα πολλά.
Έχει κατακτήσει όχι μόνο την ελευθερία αισθημάτων και σκέψεων αλλά και την ελευθερία της ζωής.
Ο ίδιος έλεγε: "Έχω δικαίωμα στις σκέψεις μου, στα συναισθήματά μου, μπορώ να μιλάω πλέον με μένα, το μυαλό μου, την ψυχή μου· Εξάλλου, αυτό μόνο μου έχει απομείνει και δεν μπορεί να μου το στερήσει κανένας και τίποτα!"
Αυτά τα αισθήματα, αυτές τις σκέψεις έχει ανθρώπους να τα μοιραστεί. Και ειδικότερα έναν άνθρωπο, την εκλεκτή της καρδιάς του.
Ο Δημήτρης Ελεύθερος, ο Φαντομάς του Κολωνακίου, σήμερα παντρεύεται!
Θα είμαστε μαζί σας, Δημήτρη και Ξένια, στις χαρές σας. Τις θερμότερες ευχές μας, μαζί με όλης της κοινότητας του Μαΐστρου.
Από την εκδήλωση παρουσίασης του βιβλίου του Δημήτρη Ελεύθερου. διακρίνονται ο αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος, ο ψυχίατρος Νίκος Πλυτάς, ο πρόεδρος των Σωφρωνιστικών Υπαλλήλων Αντώνης Αραβαντινός, η δημοσιογράφος Λίνα Παπαδάκη και ο συγγραφέας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου