Το διήγημα έχει τη δική του παράδοση. Η τέχνη να δώσεις κάτι σημαντικό, αξιοσημείωτο σε μικρή φόρμα είναι σύνθετη. Η αφαίρεση και η ευστοχία μαζί με μια οικονομία του λόγου είναι επιπρόσθετες απαιτήσεις της μικρής φόρμας, όπου ανελέητα αναδεικνύεται το γλωσσικό ύφος. Στενεύουν ο χώρος και ο χρόνος. Η πλοκή, όσο και αν είναι παρούσα με τα μυστήριά της και τις ανατροπές της, δεν ξεδιπλώνεται σε μήκος και δεν απλώνει σε κύριο παράγοντα επικέντρωσης του ενδιαφέροντος. Η απλότητα και ταπεινότητα των υλικών του διηγήματος αφήνουν γυμνό τον συγγραφέα με τη δεξιότητά του, το ταλέντο, τη γραφίδα και την τέχνη του. Και όμως το διήγημα μοιάζει να ταίριαξε ιδιαίτερα στο ελληνικό τοπίο, και διακονήθηκε από κορυφαίους διηγηματογράφους. Αλλά και διεθνώς το διήγημα έχει τους εραστές τους και τους δεξιοτέχνες του. Και μπορεί να το χαρεί και ο πιο πολυάσχολος αναγνώστης.
Τα συγκεκριμένα διηγήματα είναι επιλεγμένα με πολύ αυστηρά κριτήρια και έχουν το καθένα στο είδος του μοναδική χάρη.
Ο Σίνγκερ και η Ρουά στις εξαιρετικές μεταφράσεις του Φοίβου Πιομπίνου. Ο Τσέχωφ στη μετάφραση του Κ. Σ. Κοκόλη. Η Τόνια Μασουρίδου με την άρτια γλαφυρή της γλώσσα.
Όλα τα βιβλία έχουν και την εικαστική τους πτυχή.
Με ένα ποτήρι κρασί, ευχόμαστε καλή απόλαυση και με τις πέντε αισθήσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου